اگر دغدغه دولتمردان در باره معضلات اجتماعی جامعه واقعا جدی است چه نیاز است که آرزوی های دولتمردان ،در قالب طرح های خام بیان شود؟ تمام این اظهار نظرها ؛ صحبت از مسایل جسمی و ظاهری و در مجموع تایپیکال این دختران معصوم است . مگر دختر دانش آموز روح و احساس و فکر و عقل و اندیشه ندارد؟

دیروز، وزیر آموزش و پرورش اعلام کرد : اگرچه ازدواج دختران دانش آموز خوشحال می شود. اما این دختر خانم ها به دلیل تغییراتی که بعد از ازدواج پیدا می کنند ، مجاز به ماندن در مدارس خود نیستند و باید به صورت شبانه به تحصیل بپردازند.

امروز نیز ، سرپرست موقت مرکز امور زنان و خانواده ریاست جمهوری ، از موافقت خود با ازدواج دختران دانش آموز خبر داد و هم چنین از حمید رضا حاجی بابایی وزیر آموزش و پرورش خواسته اجازه دهد در صورتیکه دختران ازدواج کرده تایپیکال دخترانه شان را حفظ کنند در همان مدارس خودشان به تحصیل ادامه دهند. به گفته ی ایشان :دختران در سنین دبیرستان از نظر جسمی آمادگی ازدواج را دارند ، بنابراین اگر خانواده های این دانش آموزان با ازدواج آنها موافق باشند ، ازدواج آنها نه تنها بلا مانع است بلکه ازدواج آنها بهتر از این است که در جامعه شاهد فساد باشیم.

دولت دهم در همین ابتدای کار نشان داده که دغدغه های اجتماعی زیادی دارد و بدنه دولت تمام همتش را مصروف این مهم می نماید که مدام راهکارهای جدید در این باره را در دسترس مردم قرار دهد. روندی که البته جدید نیست و در دولت نهم نیز اقداماتی مانند اضافه کردن مواد 23 و 25 به لایحه حمایت از خانواده را شاهد بودیم.

آنچه از همه ی این اقدامات در وهله اول به نظر می رسد خام طبعی تعدادی از این مسئولان است که با طرح های پیش نهادی شان ، طرز فکرشان را بسیار شفاف به معرض داوری می گذارند. عمده دغدغه آنها رویکرد به مسائل جسمی است .دختر دانش آموز می تواند ازدواج کند چون به لحاظ جسمی در دوره دبیرستان به این آمادگی رسیده و دختر دانش آموز می تواند ازدواج کند اگر جلوی حرف زدنش را بگیرد و نگوید زن شده و دختر دانش آموز می تواند ازدواج کند اگر جلوی تغییرات جسمی بعد از ازدواجش را بگیرد و دختر دانش آموز می تواند ازدواج کند اگر زیر ابرویش را بر ندارد. تمام این حرفها صحبت از مسایل جسمی و ظاهری است .واقعا به تنها چیزی که دوستان توجه ندارند همانا مسائل روحی و فکری این دختران کم سن وسال است. این مقوله ای نیست که با کتمان آن ؛ دختر ازدواج کرده بتواند کنار بیاید و بیشتر به شوخی شبیه است. شاید هم مسئولان دولت دهم که چنین دغدغه هایی دارند چیزی می دانند که خلق الله از آنها بی اطلاعند.

بعد هم این حرفها ؛ گفتار های قدیمی است . از 60 سال پیش با تاسیس مدارس دخترانه ، اولین بخشنامه ها مبنی بر شرایط تحصیلی دخترانی بود که در حین تحصیل ازدواج کنند. چنانچه اگر دختر دانش آموزی عقد هم کرده بود اجازه تحصیل در مدارس عادی را نداشت و باید به مدارس شبانه می رفت. اینکه دیگر جای بحث ندارد.پدر بزرگ ها ومادر بزرگ های ما نیز در این شرایط ازدواج کرده اند. همه این را می دانند. اگر قرار است آمار و ارقام فساد و فحشا در جامعه پائین بیاید ، با ارائه این طرح ها راه به جایی نخواهیم برد. طرح هایی که هرگز اجرایی نخواهند شد چراکه هرگز مقبول مردم واقع نمی شوند.

اماو اگر دغدغه دولتمردان در باره معضلات اجتماعی جامعه واقعا جدی است چه نیاز است که آرزوی های دولتمردان ،در قالب طرح های خام بیان شود. ما با خوشحال شدن آقای وزیر از ازدواج دختران دانش آموز ؛ خوشحال نمی شویم .بد حال می شویم. نه فقط به این سبب که این ازدواج ، سند مرگ فرهنگی این دختر به واسطه اخراجش از مدرسه خواهد بود. بد حال می شویم چون حرفهای آقای وزیر قرار است قبح یک مورد فرهنگی را از بین ببرد که هیچ کس از درون همین جامعه راضی به آن نیست. معلوم نیست چرا باید خوشحال باشیم در حالیکه راه ورود به بیراهه را داریم به خانواده ها نشان می دهیم.